سخنرانی اخیر رئیس‌جمهور، دکتر مسعود پزشکیان، در مجمع عمومی سازمان ملل را می‌توان از مهم‌ترین حضور‌های دیپلماتیک ایران در محافل جهانی در دوسال اخیر دانست؛ حضوری که به بازتاب مواضع رسمی کشور بسنده نکرد و به بازخوانی اصول انسانی مبارزه با جنایتکاران در صحنه جهانی پرداخت. در جهانی که سیاستمداران بسیاری دائماً سخن می‌گویند و کلماتشان همان‌قدر زود فراموش می‌شود که بر زبان می‌آید، سخنرانی رئیس‌جمهور ایران مورد استقبال رسانه‌های بین‌المللی قرار گرفت.
او با صدایی قاطع و لحنی استوار، یاد شهدای مقاومت را گرامی داشت؛ مردانی که خونشان مرز‌های جغرافیا را شکست و نماد عزت یک ملت شدند. وقتی پزشکیان از کودکان غزه سخن گفت و از آوارگی و ویرانی، کلام او تنها بازتاب موضع یک دولت نبود؛ پژواکی بود از وجدان جمعی ملت‌های آزاده و گروه‌های حق‌طلب جهان که نمی‌خواهد در برابر ستم سکوت کند. در فضایی که بسیاری از رهبران غربی با واژگان سرد و بی‌روح و خنثی صرفاً از «مناقشه» و «بحران» یاد می‌کردند، او بی‌پرده از «جنایت»، «کشتار»، «تجاوز» و «شبیخون دزدانه» گفت و همین صراحت، به سخنانش وزنی اخلاقی و انسانی بخشید. بلند کردن تصاویر شهدای جنگ اخیر در مقابل چشم حاضران، اقدامی مبتکرانه و دقیق بود که توجه بسیاری به خود جلب کرد.
اما شاید مهم‌تر از این، پرهیز آگاهانه و معنادار رئیس‌جمهور از توصیه‌های مضحک و دام‌های دیپلماسی نمایشی بود. زمزمه‌هایی از توصیه به دیدار با چهره‌هایی، چون ترامپ در گوشه و کنار رسانه‌ها و از بعضی چهره‌های سیاسی شنیده می‌شد؛ زمزمه‌هایی که بیش از آنکه پیشنهاد واقعی باشند، حربه‌ای برای مشوش کردن افکار عمومی و تضعیف انسجام ملی به نظر می‌رسیدند. پزشکیان، اما هوشمندانه این بازی را به رسمیت نشناخت. سکوت معنادار او در برابر چنین پیشنهاداتی، در حقیقت فریادی بود در تأکید بر عزت ملی؛ ایران قرار نیست ملعبه نمایش‌های انتخاباتی یا رسانه‌ای سیاستمداران فرامرزی باشد. او بعد از فرمایشات رهبر معظم انقلاب در خصوص مضر بودن مذاکره با امریکا، در فضای مجازی از نیویورک اقدام به بازنشر سخنان رهبری در صفحه مجازی خود نمود. در همین چارچوب، تبعیت او از رهنمود‌های رهبر انقلاب در خصوص مضر بودن مذاکره با امریکا، جلوه‌ای از انسجام درونی حاکمیت را آشکار ساخت؛ انسجامی که در عرصه بین‌الملل نه‌تنها نشان از بلوغ سیاسی دارد، بلکه اعتبار کشور را دوچندان می‌کند. آنچه در این سخنرانی مشهود بود، همسویی گفتار رئیس‌جمهور با اصول ثابت انقلاب و فرمایشات رهبر انقلاب و تجربه تاریخی ملت بود؛ اینکه مذاکره در شرایط تحمیل و فشار، نه راه‌حل، که تله‌ای برای مصادره اراده ملت است.
این حضور و سخنرانی واجد دو جنبه مهم سیاسی بود؛ نخست، شجاعت در انتخاب واژگان و صراحت در نقد بی‌پرده رژیم صهیونیستی در برابر چشم همگان؛ دوم، بی‌محلی و نادیده‌انگاری محض در برابر وسوسه‌های پر زرق‌وبرق، اما بی‌ثمر چهره‌های سیاسی و همصدایی با رهبر انقلاب در صحن سازمان ملل. ترکیب این دو خصیصه، تصویری از سیاست خارجی ایران ترسیم کرد که هم متکی بر اخلاق است و هم پایبند به عقلانیت و وحدت در ارکان بالادستی نظام. شاید وجهه کلی سخنرانی اخیر رئیس‌جمهور در سازمان ملل را بتوان بازتابی صریح و صحیح از فرمایش معروف امیرالمؤمنین علیه‌السلام در توصیه به مالک اشتر دید که «کونا للظالم خصما و للمظلوم عونا» که با ظالمان دشمن و یاور مظلومان باشید. سخنرانی رئیس‌جمهور نمود کامل دشمنی با ظالمان و مستکبران و حمایت از مظلومان از یمن و لبنان تا سوریه و غزه بود.
اینک وظیفه رسانه‌ها و اهل قلم است که چنین رویکردی را پاس بدارند و عمق پیام آن را برجسته کنند. سخنرانی پزشکیان نه تنها تلاشی برای دفاع از آرمان فلسطین و احترام به خون شهیدان بود، بلکه تذکری جدی به جهان داد که ایران در عین دفاع از مظلومان، حاضر نیست اصول و خطوط قرمز خود را در برابر لبخند‌های فریبنده قدرت‌ها معامله کند.
